Ondanks een classificatie die in de loop van de geschiedenis vaak is tegengesproken, wordt Cannabis Indica beschouwd als een hennepvariëteit die verschilt van Cannabis sativa en Cannabis Ruderalis. In 2020 kan zelfs een vierde ondersoort of variëteit van hennep, Cannabis CBD, worden toegevoegd. De fenotypes en genotypes van deze hennepsoorten zijn inderdaad zeer verschillend. Als gevolg daarvan zijn hun kenmerken goed afgetekend en zal elk van deze rassen meer of minder voor een bepaald gebruik geschikt zijn.
Als de term “sativa” relatief populairder is dan “indica”, komt dat omdat de botanie deze plantensoort al in 1753 erkent. Sindsdien is de benaming blijven bestaan. Er wordt verwezen naar “softdrugs”, cannabisbloemen en THC (tetrahydrocannabinol). Hoewel Cannabis Sativa L. de eerste soort was die werd geïdentificeerd, waren het vooral de rijkdom van zijn vezels en zijn vermogen om zich aan te passen aan verschillende kweekomgevingen die tot deze botanische belangstelling leidden. Cannabis Indica, van zo’n oude oorsprong, werd later erkend als een aparte variëteit (of soort).
Geschiedenis en oorsprong van Cannabis Indica vs Sativa
Zoals hop,
cannabis
behoort tot de familie van de Cannabinaceae of Cannabaceae. Vandaag de dag zijn alle cannabisliefhebbers min of meer bekend met de verschillende kenmerken van cannabis sativa, indica, ruderalis en cbd. Maar vanuit botanisch oogpunt, vechten 2 clans nog steeds met elkaar:
Volgens de oorspronkelijke classificatie van Carl Linnaeus uit 1753 is Cannabis Sativa de enige hennepsoort (zuivere afstamming). Zelfs vandaag de dag wordt Cannabis Sativa L. door puristen beschouwd als de enige cannabissoort. De indica- en ruderalis-types worden verondersteld slechts ondersoorten van Sativa te zijn.
Het was in 1785, met het onderzoek van de bioloog Jean-Baptiste Lamarck naar cannabisplanten uit India, dat de eerste tegenstrijdigheden in de classificatie begonnen. Als gevolg daarvan werd een tweede clan geboren. Voor de bioloog wijkt het fenotype van deze plant (stengels, bloemen, bladeren, schors) te veel af van dat van cannabis sativa om een derivaat te zijn. Hij beschouwt Cannabis Indica als een echte soort en niet als een Sativa-variëteit.
In 2005, onderzoek door naturalist Karl Hillig (1) leverde verdere ondersteuning voor dit onderscheid. Het belicht 3 groepen op basis van de genetische verschillen van de 157 bestudeerde cannabisplanten. Vervolgens definieert hij 3 soorten:
- Cannabis Indica, Cannabis Sativa en Cannabis Rudéralis (wilde hennep).
Cannabis Indica-planten worden voornamelijk aangetroffen in hasjproducerende landen (Marokko, Turkije, Nepal, Afghanistan, Pakistan en India). Het harde bergklimaat van deze streken zou meer specifiek voor hen zijn. Oorspronkelijk groeide (en groeit nog steeds!!) Indica-hennep in het Hindu Kush-gebergte tussen Afghanistan en Pakistan. Zijn fenotype is volkomen specifiek voor deze klimatologische omstandigheden.
Indica wiet zaden
In Frankrijk is het gebruik van uit Azië ingevoerde hasjiesj (cannabishars) al bekend sinds de 19e eeuw. Het kwam aan het licht in Parijs met de Hachischins club (1844-1849) opgericht door Dr. Jacques-Joseph Moreau. De komst van de eerste Indica-cannabisgewassen is terug te voeren op de hippiebeweging van de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw. Op hun spirituele reizen door Azië brachten deze bohemienreizigers inderdaad Cannabis Indica-zaden mee terug. Op deze manier konden ze hun “reis” rond de wereld voortzetten.
De bijzondere fysische en chemische eigenschappen van indicahennep wekten al snel de belangstelling van botanici. Zij hebben van deze plant met haar unieke genetica de ouder gemaakt van een groot aantal hybriden (marihuanavariëteiten).
Het fenotype van cannabis indica (klein formaat, struikachtig uiterlijk), de korte groei- en bloei-eigenschappen (in tegenstelling tot de sativa-types) hebben het immers aantrekkelijk gemaakt voor kwekers en veredelaars (zaadbank: gefeminiseerde of gewone zaadselectie).
Om aan de productie-eisen te voldoen, wordt tegenwoordig indica-dominante cannabis gekweekt uit verschillende soorten zaden (gefeminiseerd, regular of autoflowering) die min of meer specifiek zijn voor een kwekerij:
- de keuze van een gefeminiseerd zaadje garandeert een vrouwelijke hennepplant en dus een goede bloemopbrengst.
- De keuze van zelfbloeiende zaden (een specifiek kenmerk van Cannabis Ruderalis) garandeert een oogst die onafhankelijk is van de fotoperiode en vooraf in de tijd is vastgelegd. Een autoflowering zaadje is dus minder energie-intensief wanneer het binnen wordt gekweekt en beperkt het risico op vorst buiten.
- De keuze van gewone zaden maakt het mogelijk de mannelijke en vrouwelijke planten te verkrijgen die nodig zijn om nieuwe zaden te vormen.
Het fenotype van Cannabis Indica vs Sativa
Cannabis indica wordt oorspronkelijk op grote hoogte geteeld en heeft een uiterlijk dat bijzonder geschikt is voor bergklimaten:
- Door zijn geringe grootte (zelden meer dan 1 meter), talrijke takken en dicht bij elkaar staande internodiën, ziet indicahennep er bossig uit. Dankzij deze kenmerken, die sterk verschillen van die van de sativa-hennep (grote hoogte), kan deze plant zich beschermen tegen het soms zeer intense zonlicht in het hooggebergte. Bovendien vermijden ze het breken dat windvangers kunnen veroorzaken.
- De bladeren zijn vrij kort maar breed. Meestal bestaan ze uit 3, 5 of 7 grote getande bladen. Zij zijn het symbool van cannabis, ondanks de grotere belangstelling van de consument voor de bloemen. De bladeren van indica-rassen zijn donkergroen (in tegenstelling tot de lichtere sativa-rassen). Dit is een rechtstreeks gevolg van hun hoge chlorofylconcentratie.
- Na een korte groeifase (8 tot 10 weken) komt een eenjarige Indica-plant in een vrij korte bloeifase (gemiddeld 6 tot 8 weken tegenover 12 weken bij een Sativa-variëteit).
- Zijn dichte bloei, gegroepeerd aan de basis van elke knoop en aan de top van zijn vele takken, geeft hem een zeer goede opbrengst. Vooral als je rekening houdt met zijn kleine formaat. De zware koppen zijn sterk geconcentreerd in hars. Ze beschermen de ganjaplant tegen zonlicht en ongedierte. Deze parameter is bijzonder belangrijk voor cannabisconsumenten en dus voor kwekers en producenten.
De actieve bestanddelen in Cannabis Indica
Dat cannabis vooral bekend staat om zijn euforische en ontspannende effecten heeft een reden: zijn actieve bestanddelen. Dit type plant produceert namelijk verschillende moleculen die min of meer specifiek zijn voor deze soort. Ze zitten op alle bovengrondse delen van de plant en vooral op de bloemen:
- cannabinoïden: er zijn er ongeveer honderd in de verschillende hennepvariëteiten. Sommige, zoals THC (tetrahydrocannabinol) en CBD (cannabidiol) zijn bekender en meer gewild dan andere. Deze belangstelling is vooral te danken aan de concentraties en de (recreatieve en therapeutische) effecten ervan. Het gehalte aan marihuana verschilt sterk van de ene soort tot de andere. Terwijl THC de meest geconcentreerde cannabinoïde is die van nature in cannabis aanwezig is, is CBD de op een na meest geconcentreerde. Deze eigenschap is nog sterker bij het indica-type.
Terpenen
Deze moleculenzijn in hoofdzaak verantwoordelijk voor de organoleptische eigenschappen van hennep (smaak en geur). Maar zij dragen ook bij tot het entourage-effect (optimalisering van de werking van een werkzame stof). In Indica cannabissoorten is het myrceengehalte bijzonder hoog. Dit terpeen wordt veel gebruikt in parfums om munt- en citroenaroma’s te geven. Het zou een relevante speler zijn in het “couch-lock” effect waar indica cannabis bekend om staat.- Flavonoïden: deze moleculen, die overal in het plantenrijk voorkomen, geven bloemen hun kleur. Zij helpen dus om bestuivers aan te trekken. Zij spelen ook een rol in het entourage-effect.
De specifieke effecten van Indica-cannabis
Hennep sativa wordt meer geconsumeerd voor zijn cerebrale stimulerende effecten (“cerebrale high”). Cannabis indica daarentegen wordt gebruikt voor zijn effect op het lichaam (“body stone”). Deze bevinding zou afkomstig zijn van de THC/CBD-verhouding. In tegenstelling tot het bijna nul CBD-gehalte van sativa hennep, hebben indicas van nature een zeer hoog CBD-gehalte. Deze specificiteit gaf uiteindelijk in de 21e eeuw aanleiding tot de variëteiten van
CBD cannabis
.
Cannabidiol (CBD) is nu erg populair vanwege zijn effecten als spierverslapper. Deze van nature hoge concentratie van een indica-variëteit in combinatie met die van myrceen zou dus tot gevolg hebben dat de consument er high van wordt (“body stone” of zelfs “couch-lock” in hoge doses), de consumptie ervan wordt dan ook eerder aanbevolen voor een rustige avond.
Vanuit organoleptisch oogpunt is het smakenpalet van de Indica’s minder goed dan dat van de Sativa’s. Het is echter zeer duidelijk. Zo worden de Kush-soorten van cannabis gekenmerkt door fruitaroma’s(Banana Kush, Candy Kush,…). En, meer houtachtige noten specificeren meer Skunk (Hawaiian Skunk).
Cannabis Indica vs Sativa kweken
Door zijn Aziatische bergachtige oorsprong (ruw klimaat) is Indica-hennep een gewas dat weinig onderhoud vergt. Deze winterharde plant kan hoge doses voedingsstoffen opnemen. Bovendien is hij bestand tegen grote temperatuurschommelingen zonder ernstige schade. Door deze eenvoud van kweken kan zelfs een beginnende teler het onder de knie krijgen en een goede opbrengst verkrijgen (grote, compacte en talrijke bloemen). De enige factor die een Indica-oogst echt kan aantasten, is schimmel. De dichtheid van de bloemen die deze cannabissoort voortbrengt, maakt haar namelijk bijzonder gevoelig voor vochtigheid. Teelt binnenshuis of in een buitenkas verdient de voorkeur.
Ondanks zijn robuustheid zijn zijn korte levensduur en zijn uiterlijk de beste eigenschappen. De groei van een indica-variëteit wordt namelijk met de helft verminderd in vergelijking met een sativa-variëteit. Bovendien is ook de bloeiperiode korter (ongeveer 6 tot 8 weken in plaats van 10 tot 12 weken). Klein en gedrongen van uiterlijk, heeft hij minder grond nodig voor een optimale ontwikkeling. Dit geeft het een unieke uitstraling voor binnen- en kaskwekers.
Al sinds de eerste Indica-zaden in het Westen aankwamen, hebben veredelaars deze specifieke eigenschappen, in verschillende mate, in cannabishybriden willen introduceren. Opeenvolgende kruisingen tussen soorten maken het mogelijk planten te verkrijgen :
- goed gevuld met bloemen (indica),
- rijk aan aroma (sativa),
- met een korte levenscyclus (indica en ruderalis)
- en met variërende gehalten aan cannabinoïden (CBD en THC).
Het is duidelijk dat deze hybriden verschillende organoleptische, chemische en fysische eigenschappen zullen hebben, afhankelijk van het feit of zij sativa- of indica-dominant zijn. Over het geheel genomen zijn ze echter evenwichtiger. Zo beantwoorden zij beter aan de specifieke behoeften van een soort cultuur (binnen of buiten) en het gebruik ervan (recreatief, therapeutisch, culinair of industrieel).
Om te besluiten…
Voor een consument is het enige merkbare verschil tussen indica- en sativacannabis het verschil in hun actieve bestanddelen (“brain high” of “body stone” en organoleptische kenmerken). Voor telers spelen echter vele andere kenmerken een rol (grootte, opbrengst, levenscyclus). Om iedereen tevreden te stellen, werden vele hennephybriden gecreëerd als resultaat van kruisingen tussen de sativa-, indica- en ruderale soorten. Op die manier profiteren zij van de specifieke eigenschappen van elk. Er zijn meer sativa’s dan indica’s. De consument erkent echter steeds meer de ontspannende voordelen ervan. Zij zijn ook vaak de bron van legale CBD cannabishybriden (in landen die openstaan voor CBD).
FAQ : Cannabis Indica
[sp_easyaccordion id=”10705″]
Referentie:
- Hillig K. W. 2005. Genetisch bewijs voor soortvorming bij Cannabis (Cannabaceae). https://link.springer.com/article/10.1007/s10722-003-4452-y
